وای به آنانکه نام مقدس عشق را به نیرنگ و ریا آغشته می کنند

وای به آنانکه نام مقدس عشق را به نیرنگ و ریا آغشته می کنند  

  

در تنهایی خود, لحظه ها را برایت گریه کردم

در بی کسیم برای تو که همه کسم بودی گریه کردم

در حال خندیدن بودم که به یاد خنده های سرد و تلخت گریه کردم

در حین دویدن در کوچه های زندگی بودم که ناگاه به یاد لحظه هایی که بودی و اکنون  

نیستی ایستادم و آرام گریه کردم

ولی اکنون می خندم آری میخندم به تمام لحظه های بچگانه ای که به خاطرت اشک هایم  

را قربانی کردم

 

مطمئن باش ، برو …

ضربه ات کاری بود ، دل من سخت شکست …

و چه زشت به من و سادگیم خندیدی

به من و عشقی پاک ، که پر از یاد تو بود …

و به این قلب یتیم

که خیالم می گفت   تا ابد مال تو بود …

تو برو تا راحت تر

تکه های دل خود را آرام    سر هم بند زنم

برای تو می نویسم تا صدامو بشنوی

 

گوش کن !

می شنوی صدای اندوهم را ؟

می شنوی صدای بغضم را که با کوچکترین ضربه ای خواهد ترکید

باید گریست برای شاخه های شکسته

باید فریاد زد به حال شقایق پرپر شده

باید اشک ریخت

با دیدن پروانه سوخته

باید گریست برای چشم انتظاری عاشقان

پنجره ها خالی است

هوا تنهاست

ستاره سرگردان است

خورشید گریان است

محبت کجاست ؟

یادگاری...

 

گفت : می خوام برات یه یادگاری بنویسم . گفتم:کجا ؟ گفت :  

رو  قلبت .  گفتم مگه می تونی ؟ گفت : آره سخت نیست ، آسونه.  

گفتم باشه .بنویس تا همیشه یادگاری بمونه. یه خنجر برداشت . گفتم  

این چیه ؟ گفت : هیسسسسس. ساکت شدم . گفتم : بنویس دیگه ،  

چرا معطلی . خنجرو برداشت و با تیزی خنجر نوشت . دوست دارم  

دیوونه. اون رفته ، خیلی وقته ، کجا ؟ نمی دونم . اما هنوز زخم  

خنجرش یادگاری رو قلبم مونده. دوست دارم دیوونه

با سلامی به حرمت همه حرفهای ناگفته

که ارزشمند ترین گفته هایند

بر سنگ قبر من بنویسید خسته بود

اهل زمین نبود نمازش شکسته بود

برسنگ قبر من بنویسید شیشه بود

تنها از این نظر که سراپا شکسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید پاک بود

چشمان او که دائماً از اشک شسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید این درخت عمری

برای هر تیشه و تبر دسته بود

بر سنگ قبر من بنویسید

کل عمر پشت دری که باز نمی شد نشسته بود

باغ رویاهایتان پر شکوفه، شکوفه های زندگیتان پربار، تنتان سالم، دلتان شاد.