به نام خدا

سلام عرض می کنم به تموم دوستام که واقعا شرمندم کردن با محبتاشون .

به خاطر اصرار زیاد دوستان و تلافی محبتشون دوباره قول دادم که براشون بنویسم.

دلم آتش می گیرد از نامردمیها ... از بی عشقیها .. از نگاههای سرد در کنار آغوشهای گرم .... دلم .. دلم ... آخ که دلم چه واژه تکراریست !کاشکی همیشه .. هر روز سال بهار بود ... کاشکی دلهای شکسته را راه فراری بود و اصلا کاشکی کسی دلش نمی آمد دلی را بشکند و کاشکی کلمه کاشکی اصلا نبود ! گله ... گله ... شکوه .. اسارت ذهن و شلاق احساس گناه... خدایا در لحظاتی که تنهایی و بی لذتی وجود مرا احاطه می کند .. مرا در آغوش گیر و ببین که من برای تو خویش را تا لبه پرتگاه گناه کشانیده ام و ببین که کودکانه گاهی تو را به باد قضاوتهای عجولانه خویش گرفته ام .. ... مرا در برهوت سؤالات بی پایان رها مکن ... چون همیشه دستگیرم باش و مرا از خویش برهان که زهر «‌من » تو را از من خواهد گرفت اگر نگاهم نکنی مرا نزد خویش بخوان و به من یاد بده معنی عشق چیست؟ زنده ام به عزت خویش و نمرده ام به خاطر رحمت تو و پیوسته صدایی در من فریاد می زند فردا روز دیگریست هر چند که صدا غمگینانه باشد

 به شوق نگاه تو با شبنم،دیدگانم را بر جاده ی نیایش های عاشقانه روانه می سازم و در لحظه ی رویارویی دیدار با تو که وجودم سرشار از شکوفه های لبخند و رضایت تو می شود از تو می خواهم که

ای خدا این وصل را هجران مکن
سرخوشان عشق را نالان مکن
نیست در جهان ز هجران تلخ تر
هرچه خواهی کن ولیکن آن مکن

یا حق!